Autor: Zbigniew Kosiński
Aby uzupełnić wiedzę o lesie i gospodarce leśnej studenci UTW, dotarli do Leśniczówki w Międzyborzu gdzie leśnicy z Lasów Państwowych w sposób perfekcyjny przekazali wiedzę na temat jw.
Spotkanie odbyło się przy ognisku w wigwamie na terenie Międzyborza. Leśnicy mówili jakim zagrożeniem dla lasów jest susza i jaki to ma wpływ na populacje szkodników. Zaprezentowali na przykładach wycinków drewna jak wyglądają uszkodzenia od szkodników i ile drewno traci przez to na wartości.
Uczestnicy wyjazdu po małym spacerze zasadzili symboliczne 10 sadzonek dębu. Po powrocie do wigwamu wszyscy spotkali się przy przy kiełbasce i bigosie, a że wszyscy byli pełnoletni, to można było indywidualnie wzmocnić się naleweczką ,,Darz Bór” – i darzył!
tekst: Paweł Karolczak
zdjęcia: Jolanta Gardyś, Paweł Karolczak
Autor: Zbigniew Kosiński
Spotkanie z literaturą i sztuką
Sobota, 16-go listopada 2019 roku, różniła się od innych. O godz. 14-tej zajęliśmy miejsca w autokarze. Jako czterdziestoosobowa grupa studentów GUTW wyjechaliśmy do Leszna. Z autobusu przeszliśmy do Biblioteki Ratuszowej na wykład dr Małgorzaty Halec na temat: „Czytając Olgę Tokarczuk. Refleksje znad literatury”.
Pani prelegent serdecznie nas powitała dodając, że wszyscy możemy być dumni z naszej polskiej noblistki. Stwierdziła, że już na pewno każdy ma pewną wiedzę o nagrodzonej autorce. Na początek zadała pytanie, kto i jakie książki Olgi Tokarczuk przeczytał. Nie ukrywaliśmy, że pytanie to zainspirowało nas do większego zainteresowania literaturą noblistki.
Laureatka urodziła się w Sulechowie, wychowała w Klenicy skąd przeniosła się z rodzicami do Kietrza. Jest absolwentką Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracowała jako psychoterapeutka w poradni zdrowia psychicznego w Wałbrzychu. Jako powieściopisarka zadebiutowała 1993 r. wydaną książką „Podróż ludzi Księgi”. Dwa lata później ukazała się jej druga powieść „E.E”, do której obecnie często wraca. Książka ta opowiada o dojrzewaniu dziewczynki, która nagle uzyskuje zdolności parapsychiczne. Powieści pisarki trudno się czyta, ale zmuszają one do rozmyślania, zastanawiania się. Nie stroni od realizmu magicznego, tajemniczości. Wykreowane postaci żyją w chaosie metafizycznym. Autorka ukazuje skomplikowanie świata i jego niejednoznaczność. Mówi: „pisanie powieści jest dla mnie przeniesieniem w dojrzałość, opowiadaniem sobie samemu bajek. Tak jak robią dzieci, posługują się przy tym językiem z pogranicza snu i jawy, opisują zmyślają.” Tokarczuk ukazuje, że ciągłe poszukiwanie wiąże się również z przedzieraniem się przez chaos współczesnego świata, jak i natłoku informacji.
Polska pisarka, eseistka, poetka, autorka scenariuszy jest laureatką wielu nagród, ta najważniejsza to Nagroda Nobla. Cztery Nagrody Literackie „Nike” i Czytelników otrzymała za dzieła „Prawiek i inne czasy”, „Gra na wielu bębenkach”, „Bieguni” i „Księgi Jakubowe”. Jest Laureatką The Man Boker International Prize. Trudno tu wymienić tak dużą ilość nagród i pozycji książkowych. Wymieniłam te najważniejsze dla autorki, bo najbardziej cieszy się z tych od czytelników. Twórczość Noblistki tłumaczona jest na ponad trzydzieści języków, m.in. angielski, arabski, japoński, hindi, portugalski, rosyjski. Dzięki tłumaczeniom jej popularność rozciąga się na cały świat. Przytoczę cytat Olgi Tokarczuk: „Z każdą przeczytaną książką zwiększa się świadomość, stajemy się lepsi i mądrzejsi”.
Prelegentka dodała, że Olga Tokarczuk to także … feministka z dredami.
Na zakończenie wykładu prezes Zbigniew Kosiński i Jolanta Gardyś podziękowali pani dr Małgorzacie Halec za ciekawy wykład i wręczyli jej kwiatek oraz upominek z logo GUTW. Za to słuchacze obdarzyli całą trójkę gorącymi brawami.
Po wykładzie zostaliśmy poproszeni do drugiej części biblioteki na ciasteczka. Był to czas na osobiste rozmowy, oglądanie zdjęć.
W dalszej kolejności był dobrowolny spacer i zwiedzanie Leszna. Przed godziną 19-tą schodziliśmy się do Teatru Miejskiego. Mieliśmy bilety na spektakl pt. „Ławeczka” Aleksandra Gelmana w obsadzie Izabeli Noszczyk i Dariusza Taraszkiewicza.
W teatrze radosna atmosfera udziela się wszystkim. Zasiedliśmy w wygodnych fotelach w pierwszych rzędach. Gong, światła zgasły. Skromna scenografia ale aktorzy zapowiadali się świetnie.
Wiera i Jura spotykają się w parku, niby przypadkiem, ale nie po raz pierwszy. Ona – rozwódka z synem, pracuje jako kontroler. On pracuje na zajezdni aut – mąż i ojciec dwóch synów. W wolnych chwilach szuka naiwnych kobiet. Oboje szukają się nawzajem, obrażają, irytują, mimo to nie potrafią się rozstać. On tajemniczy, oszczędny w słowach. Ona subtelna i wrażliwa. Zabawny i liryczny spektakl o potrzebie bliskości i zrozumienia, wzajemnych tęsknotach.
Spektakl podobał się publiczności, tego dowodem były długie brawa. Grupa studentów z uśmiechem kierowała się do autokaru aby wrócić do domu. Po sprawdzeniu „czy każdy ma sąsiada” prezes wszystkim podziękował i życzył szczęśliwej, szerokiej drogi.
tekst Maria Ratajczak
zdjęcia Jolanta Gardyś
Autor: Zbigniew Kosiński
Kolejne wyjazdowe, podwójne zajęcia studentów gostyńskiego UTW, tym razem w Lesznie. Pierwsze zajęcia to spotkanie z dr. Małgorzatą Halec w kawiarence Biblioteki Ratuszowej. Temat spotkania ,,Czytając Olgę Tokarczuk. Refleksje znad literatury”. Pani Małgorzata omówiła w zwięzły sposób całokształt twórczości naszej noblistki. Przedstawiła wszystkie publikacje książkowe, oraz adaptacje radiowe, telewizyjne, filmowe. Zarysowała tematykę utworów, podpierając się cytatami z jej twórczości. Wykład został dobrze przyjęty przez uczestników i uważam, że zachęcił niejednego słuchacza do czytelniczego kontaktu z tą wartościową literaturą. Dodam tylko, że Janina Małgorzata Halec sama jest pisarką. Napisała m.in. książki biograficzne, Dr. Bronisław Świderski, Mieczysław Kundela i ostatnio Pasjonująca Obecność.
Po kawowej przerwie i indywidualnym spacerze po Lesznie wszyscy studenci UTW spotkali się w Teatrze Miejskim. Miasto ma ambicje utrzymać własny teatr, dużo się o tym pisze i mówi, ale scena trwa nadal w panoramie kulturalnej tego miasta. Braliśmy udział w 80. minutowym przedstawieniu pt. ,,Ławeczka”. Historia spektaklu to dialog dwojga zwykłych ludzi, którzy być może są na pograniczu marginesu społecznego. Prowadząc rozmowę nie zawsze mówią sobie prawdę, ale tak naprawdę nie przerywają tego dialogu, stwarzają grę pozorów, tylko po to, aby osiągnąć miłość i stabilizację. Przedstawienie buduje dobry klimat na widowni i jest dobrym wypełnieniem czasu na sobotni wieczór. Wszystko jest zasługą dwójki aktorów. Pani Izabela Noszczyk z bogatym dorobkiem artystycznym w teatrach takich jak Legnica, Wrocław, Kalisz a ostatnio od 2008 roku związanej z teatrem w Łodzi. Artystka brała udział w kilku serialach np. Kiepscy, czy dwie role w Koronie Królów. W mojej ocenie aktorka ma „to coś” w sobie, co pozwala jej grać role komediowe. Scenicznym partnerem w sztuce jest Dariusz Taraszkiewicz aktor, reżyser teatralny, radiowy a także dyrektor DK w Rawiczu, współpracował też z Teatrem Muzycznym w Poznaniu. Obaj artyści nadali swą grą i talentami aktorskimi swoistą lekkość tej adaptacji teatralnej. A skoro poznaliśmy bliżej te osoby, to łatwiej będzie nam śledzić ich artystyczny rozwój.
tekst Paweł Karolczak,
zdjęcia Jolanta Gardyś
Autor: Zbigniew Kosiński
Seminarium wyjazdowe – Wrocław 8 grudnia 2018 r.
Bogate w wiedzę, wrażenia estetyczne i emocjonalne minęło seminarium wyjazdowe do Wrocławia, które wcześniej zaplanowane i przemyślane okazało się zbyt krótkie. Wrocław – Europejska Stolica Kultury 2016, miasto otwarte ze wspaniałą architekturą, prezentujące odważne, niezwykłe wydarzenia, wystawy, pokazy. Na samym początku naszego pobytu wyobraźnię poruszyło Muzeum Architektury, po którym oprowadzała nas kustosz w Dziale Architektury Średniowiecznej i Nowożytnej, pani Beata Fekecz – Tomaszewska tryskając erudycją i pełnym zaangażowaniem. Muzeum utworzone zostało w 1965 roku, jako jedna z pierwszych instytucji na świecie. Mieści się w zabytkowym zespole dawnego klasztoru Bernardynów z XV w. gromadząc najcenniejsze, ocalałe po wojnach resztki detali architektonicznych, które prezentowane są na stałej wystawie w Sali Romańskiej. Surowy urok i wyjątkowa atmosfera przestronnych sal muzeum, zabytkowe krużganki z widokiem na wirydarz – wewnętrzny ogród, są także miejscem gdzie prezentowana jest architektura współczesna i zbiory archiwalnych projektów budowlanych miasta Wrocławia. Muzealia tam zgromadzone to także kolekcja wyrobów rzemiosła artystycznego (m.in. przepiękne i unikatowe witraże, piece, ceramika, rzeźba drewniana i inne dzieła współczesnej plastyki).
Dużym zainteresowaniem cieszy się obecnie, wykonana z dużym rozmachem multimedialna wystawa „1918-2018: STO LAT NIEPODLEGŁOŚCI – POLSKA – ŚWIATU”.
Czas spędzony w Muzeum Architektury na pewno nie był stracony, choć niektórzy nie mogli się już doczekać kolejnej atrakcji, którą był Jarmark Bożonarodzeniowy, jeden z najpiękniejszych jarmarków organizowanych we Wrocławiu już po raz dziesiąty.
Tysiące wrocławian, gości z Polski i z zagranicy przyciąga bajecznie kolorowy, rozświetlony tysiącem kolorowych światełek wrocławski Rynek z ogromną, 20 metrową choinką i niepowtarzalną atmosferą. Świąteczne atrakcje w bajkowym klimacie, kramy pełne ozdób, kolorowych bombek, pierników i innych smakowitości z Litwy, Węgier, Czech, Indii, pachnącego grzańca, pączków itp. przyciągają tysiące dzieci i dojrzałych osób. Temu wszystkiemu towarzyszy świąteczna muzyka i rozmowy w różnych językach obcych.
Nasyceni widokiem i gwarem, posileni i rozgrzani zebraliśmy się w umówionym miejscu, aby przejść między rozbawioną publicznością do następnego punktu naszego programu. W ustronnym miejscu wrocławskiego, najstarszego DEAS- Antykwariatu czekał na nas historyk sztuki i antykwariusz Jerzy Tomaszewski, którego poznaliśmy i gościliśmy wcześniej na wykładzie w Gostyniu. Pan Jerzy opowiadał nam o ekscytujących aukcjach i fascynującej pracy antykwariusza. Można tu obejrzeć, sprzedać, kupić, wycenić i otrzymać ekspertyzę, opinię i uzyskać poradę, a zgromadzonych jest kilka tysięcy dzieł sztuki, antyków – malarstwo, rzemiosło, biżuteria, srebro, złoto, porcelana, szkło i meble.
Z wielką uwagą i zainteresowaniem słuchaliśmy ciekawych opowieści o zgromadzonych dziełach, czasami zabawnych cennych i luksusowych zbiorach. Zadawaliśmy pytania, mogliśmy też dotknąć, poczuć i bardziej zrozumieć świat antyków, za co serdecznie DZIĘKUJEMY.
tekst: Jolanta Gardyś
foto: Jolanta Gardyś, Zbigniew Kosiński
