12 lutego 2020 roku przywitał nas bardzo wietrzną i zimną pogodą. Niby na termometrach były 4 stopnie na plusie, ale odczuwalna temperatura to około 0 0 C. Mimo to przybyło nas dziewięcioro.
Po krótkich ustaleniach odnośnie trasy ruszamy do muzeum. Żeby nie było tak słodko i krótko idziemy ulicą Młynarską wchodząc w ulicę Górną. Tutaj już odczuwa się silne powiewy wiatru a będzie jeszcze gorzej. Wchodzimy w tzw. tunel, przejście między blokami. Tutaj dopiero wieje!!! Przechodzimy tym tunelem tam i z powrotem raz mocując się z wiatrem, drugi raz będąc przez niego popychanymi. Na trawnikach dostrzegamy nieśmiałe główki stokrotek, a nieco dalej w pełnej krasie dorodne przebiśniegi. Zaliczamy jeszcze dwa wiatrowe przejścia i wchodzimy na plac zabaw dla dzieci. Jeszcze jest pusty, ale już niedługo, kiedy wiosna pokaże na swoje prawdziwe oblicze, zaroi się od dzieciaków spragnionych ruchu po zimowych dniach. W całym parku, którego część stanowi plac zabaw, rośnie mnóstwo drzew i krzewów przeróżnych odmian. Największe zdumienie budzi świerk, który jest… „jakiś dziwny”. Jest to świerk wężowy, którego wysokość dochodzić może do 20 metrów. Ma długie, luźne pędy pokryte sztywnymi igłami. Robimy sobie pod tym nieco dziwnym drzewem wspólne zdjęcie.
Idziemy dalej. Mijamy Prywatkę, lokal, który obecnie jest wynajmowany tylko na imprezy. Schodząc w dół po schodach w kierunku ulicy Taczaka spoglądamy na panoramę Gostynia z trzema wieżami kościołów. Ulicą Taczaka, pierwszego dowódcy Powstania Wielkopolskiego, dochodzimy do kościoła św. Ducha. Przechodzimy na drugą stronę ulicy, mijamy niemal pusty już plac po Fabryce Mebli, Rynek i meldujemy się w muzeum. Na piętrze – wystawa „Wielkopolscy organicznicy. Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy”. Władze pruskie od 1875 do 1918 roku nieprzerwanie prowadziły politykę mającą na celu zgermanizowanie wszystkich dziedzin życia w swoim zaborze. W szczególności walczyli z językiem i kulturą polską, przeciwko kościołowi katolickiemu i duchowieństwu, polskim stanem posiadania w rolnictwie, handlu i rzemiośle. Najaktywniej przeciwstawiali się germanizacji Wielkopolanie wprowadzając do swojego codziennego życia zasady pracy organicznej. Kierunek ten preferował legalną obronę bytu narodu polskiego poprzez prace na polu ekonomicznym, społecznym i kulturalnym. Organicznicy m. in. przywiązywali dużą wagę do rozwoju oświaty polskiego społeczeństwa, krzewili narodowe tradycje i kulturę. Lata 30. i 40. XIX wieku jako początki pracy organicznej związane były z Wielkopolską, później objęły też pozostałe zabory. W Gostyniu działało Kasyno Gostyńskie, w Poznaniu wyróżniał się Bazar. Do najbardziej zasłużonych organiczników zaliczali się min. Gustaw Potworowski, Dezydery Chłapowski, Edward Raczyński, Tytus Działyński, Hipolit Cegielski, Karol Marcinkowski.
Po tym łyku historii przełomu dwóch wieków korzystamy jeszcze z otwartej sali historycznej na parterze. Spędzamy tam kilka minut i wychodzimy na zewnątrz. Przez chwilę padał drobny grad z deszczem. Teraz jest ładnie. Przez ciemne chmury nawet próbuje się przebić nieśmiało słoneczko.
Nasz spacer kończymy na kawce w Kameralnej. Przeszliśmy 5 i pół kilometra.
Następny spacer – 27 lutego ( w czwartek) ze względu na przypadającą dzień wcześniej Środę Popielcową