Jesienny czwartkowy wieczór, 22 listopada 2012 r. Aula ZSO w Gostyniu wypełniona studentami Gostyńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Zostaliśmy zaproszeni na spektakl „Zaduszki” przygotowany przez uczniów Zespołu Szkół Ogólnokształcących pod kierunkiem pani Eweliny Mendyki.
Sala tonie w półmroku. Na scenie płoną znicze i świece. Oświetlają malowniczo udrapowane płótna, księgi, rulony rękopisów, proste brzozowe krzyże. Na płótnie rozpostartym na scenie portrety tych, którzy odeszli. Na widzów patrzą twarze między innymi Jana Pawła II, księdza Jerzego Popiełuszki, Matki Teresy z Kalkuty. Rozlegają się dźwięki muzyki. Oglądamy taniec baletowy w wykonaniu pary dziewcząt. W dalszym ciągu tego wzruszającego spektaklu dźwięku, światła i ruchu słuchamy utworów poetyckich, które skłaniają do zadumy nad życiem, śmiercią, przemijaniem, wiecznością.
Mocno brzmią wielokrotnie powtarzane słowa: Życie ma sens, ma sens. Wbrew tytułowi spektaklu, który narzuca niejako smutny nastrój, jego wydźwięk był refleksyjny, ale optymistyczny.
Przed programem widzowie otrzymali tajemnicze karteczki. Na mojej były zapisane pytania: „Gdyby dziś śmierć zapukała do Twoich drzwi – co byś jej powiedział?”, „Gdyby na spotkanie wyszedł Twój zmarły przyjaciel – jak byś go przywitał?”, „Gdyby dziś Bóg zawołał Cię po imieniu – jaka byłaby Twoja odpowiedź?”. Proste pytania, ale odpowiedzi wcale nie są oczywiste.
Po spektaklu podziękowaliśmy wykonawcom rzęsistymi brawami, a pani Ewelinie Mendyce kwiatkiem.
Na zakończenie spotkania Zbyszek Kosiński przedstawił bieżące informacje i komunikaty.
Zrelacjonowała i zdjęcia robiła Halina Spichał
